نظام الدین عبدالواسع نظام شامی

(س هشتم و نهم ق)، مورخ، نویسنده و شاعر. معروف به نظام شنب غازانى. از محله‏ى شنب غازان یا شام غازان تبریز بود. در جوانى به بغداد رفت. مدتى در ملازمت سلطان اویس جلایر (776 -757 ق) و سلطان احمد بن شیخ اویس (813 -784 ق) به سر برد و زمانى كه امیر تیمور سلطان جلایر را شكست داد و بغداد را گشود، نظام‏الدین اولین شخصى بود كه به خدمت تیمور رسید و مورد التفات او قرار گرفت. تیمور در 804 ق از او خواست كه كتابى در تاریخ سلطنت وى بنویسد و نظام كتاب «ظفرنامه» یا «ظفرنامه شامى» را كه شامل شرح حال تیمور تا وقایع 806 ق بود، نگاشت. او در 806 ق به اجازه تیمور به تبریز بازگشت. از دیگر آثار وى: تلخیصى از ترجمه‏ى فارسى كتاب «بلوهر و بوذاسف» یا «بلوهر و بوداسف» كه به نام سلطان احمد جلایر نوشته یا چنان كه در «دایرةالمعارف فارسى» آمده، این كتاب را ترجمه كرده است، «ریاض‏الملوك فى ریاضات السلوك»، ترجمه‏ى فارسى كتاب «سلوان المطاع فى عدوان الاتباع» یا «سلوان المطاع فى عدوان الاطباع» ابن الظفر الصقلى الملكى در 768 ق، مشتمل بر یك دیباچه و یك مقدمه و پنج باب و یك خاتمه، به نام سلطان اویس جلایر.